مطبوعات و رسانه ها

جامعه ایرانیان در آلمان از زمان تأسیس خود به طورجدی و خستگی‌ناپذیری برای ترویج و دفاع از ارزش‌های قانون اساسی تلاش کرده است. ما عمیقا معتقدیم که دموکراسی تنها زمانی نیرومند و پایدار می‌ماند که همه ما به شکل فعال و گسترده در آن مشارکت کرده و آمادگی آن را داشته باشیم که از قانون اساسی و ستون های دموکراسی و آزادی در برابر همه حملات علیه آن، چه از سوی گروه‌های راست‌افراطی، نژادپرستانه و ضدیهودی، و چه از سوی جریان‌های بنیادگرایانه مذهبی، دفاع کنیم.

قانون اساسی آلمان به هر شهروندی آزادی و امکان مشارکت فعال در زندگی سیاسی و اجتماعی را می دهد. این سند از ما می ‌خواهد که دموکراسی را نه به عنوان امری بدیهی تلقی کنیم، بلکه آگاهانه هرروز به آن زندگی ببخشیم. این است که از همه شهروندان می‌خواهیم که به این مسئولیت مهم خود آگاه باشند و برای توجه به ارزش‌های تاکید شده در قانون اساسی آلمان تلاش کنند.

به ویژه در زمانی که نیروهای پوپولیستی و افراطی سعی در تضعیف پایه‌های جامعه آزاد ما را دارند، از هر زمان دیگری مهم‌تر است که با هم و در کنار هم بایستیم و از دموکراسی دفاع کنیم. جامعه ایرانیان در آلمان بی¬تردید همچنان با تمام نیرو به کوشش خود برای حفظ کرامت انسانی و حفاظت از اصول دموکراتیک ادامه خواهد داد.

هفتاد و پنجمین سالگرد قانون اساسی فرصت خجسته ای است تا ضمن ابراز قدردانی، یکبار دیگر تعهد خود را برای دفاع و گسترش یک جامعه آزاد، عادلانه و دموکراتیک تجدید کنیم. ما تنها با هم و به یاری یکدیگر می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که ارزش‌های قانون اساسی آلمان در آینده نیز پایدار می مانند و آلمان همچنان کشوری بماند که در آن کرامت انسانی غیرقابل نقض و دموکراسی زنده است.

جامعه ایرانیان در آلمان (IGD)

هر ساله اول ماه مه در بسیاری از کشورهای جهان، به عنوان روز کارگر گرامی داشته می‌شود.

با آنکه کارگران و زحمتکشان در همه کشورها نقش اساسی در تولید ثروت های جامعه دارند، با این حال از سهم درخور از ثروت ها برخوردار نیستند و در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، حقوق آنان به شدت پایمال می شود.

امسال اول ماه مه در شرایطی فرامی رسد که در جمهوری فدرال آلمان، شرایط کاری و زندگی برای کارگران و زحمتکشان زیر تاثیر سه عامل دشوارتر شده است:

• • • جنگ ها در اوکرایین و خاورمیانه که موجب افزایش هزینه انرژی، رشد هزینه های نظامی به زیان کاستن از خدمات اجتماعی و کاهش قدرت خرید مردم شده است.
    • طرح های اقتصادی نولیبرالی که از جمله قصد دارند، به بهانه توانایی رقابت در بازارهای جهانی، بر شمار نیروی کار ارزان بیافزایند.
    • کاربرد فزاینده هوش مصنوعی در عرصه های تولیدی و خدماتی بدون توجه به منافع حقوق بگیران، که موجب دگرگونی های بنیادی در سازماندهی کار و اشتغال، شده و خواهد شد.

زیر تاثیر این عامل ها میلیون ها نفر از بیکاری مزمن رنج می برند، شمار زیادی از حقوق بگیران باوجود اشتغال کامل فقیرتر شده و با خطر بیکاری، شغل های بی ثبات، اجاره خانه های بالا، افزایش هزینه انرژی و کاهش خدمات اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند. در این میان زنان و به ویژه، شهروندانی که پیشینه مهاجرتی دارند، بیشتر زیر فشار قرار دارند و اغلب به عنوان کارگر موقت یا از طریق قرارداد کاری با شرکتهای واسطه و سودجو، با دستمزد پایین، مشغول به کار اند. اعتصاب های گسترده در ماه های اخیر نشان می دهد که وضعیت کنونی برای کارگران و حقوق بگیران قابل تحمل نیست. در چنین فضایی شاهد به خطر افتادن صلح اجتماعی و تقویت جریان های پوپولیستی و نژادپرستانه ایم.

در ایران نیز امسال روز جهانی کارگر در شرایطی فرامی رسد که بر اثر بحران های بزرگ اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی، میلیون ها کارگر و زحمتکش، بویژه زنان و جوانان، بیکار ا به زیر خط فقر رانده شده اند و بیش از پیش برضد قانون های ضدکارگری و شرایط کاری برده وار مبارزه می کنند.

ما از خواسته های سندیکاهای حقوق بگیران و کارگران در آلمان از جمله مبارزه با هر گونه تبعیض در محل کار، بویژه تبعیض جنسیتی و تبعیض براساس محل تولد افراد پشتیبانی کرده و خواستار حق و امکانات برابر برای همه، بویژه در شرایط تغییرات ناشی از دیجیتالیزه شدن شغل ها هستیم.

ما همچنین از مبارزات کارگران و زحمتکشان ایران و سندیکاهای ممنوع شده آنها برای دستیابی به حقوق صنفی و سیاسی خود، از جمله برپایی جامعه ای سکولار، آزاد و عادلانه پشتیبانی می کنیم.

بیش از یک قرن است که هر ساله اول ماه مه در بسیاری از کشورهای جهان، به عنوان روز کارگر گرامی داشته و به این مناسبت مراسمی در همبستگی با کارگران و برای عدالت اجتماعی و فرصت های برابر برگزار می‌شود.

با آنکه کارگران و زحمتکشان در همه کشورها نقش اساسی در تولید ثروت های جامعه دارند، با این حال از سهم درخور از ثروت ها برخوردار نیستند و در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، حقوق آنان به شدت پایمال می شود.

امسال اول ماه مه در شرایطی فرامی رسد که در جمهوری فدرال آلمان، شمار زیادی از حقوق بگیران با خطر بیکاری، شغل های بی ثبات، اجاره خانه های بالا و افزایش قیمت مواد غذایی و کاهش خدمات اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند و بطور فزاینده ای به کمک های دولتی وابسته می شوند. طبق نظرسنجی ها، تقریباً از هر 5 نفر، یک نفر در بخش های با مزد پایین، کار می کند. به ویژه، شهروندانی که پیشینه مهاجرتی دارند، بیشتر زیر فشار قرار دارند و اغلب به عنوان کارگر موقت یا از طریق قرارداد کاری با شرکتهای واسطه و سودجو، با دستمزد پایین، مشغول به کار اند.

این دشواری ها در اثر افزایش هزینه های نظامی و نیز بی ثباتی های اجتماعی حاصل از روند شتاب گیرنده اتوماسیون (بویژه ورود شتابنده هوش مصنوعی به عرصه های تولیدی و خدماتی) رو به افزایش است. متاسفانه در سه دهه گذشته در آلمان و نیز در سراسر اروپا شاهد گرایشی برای محدود کردن قانون کار و از این طریق تهدید صلح اجتماعی هستیم که به تضعیف همبستگی اجتماعی می انجامد و پیامد آن تقویت جریان های پوپولیستی و نژادپرستانه است.

در ایران نیز امسال روز جهانی کارگر در موقعیت ویژه ناشی از ادامه انقلاب زن، زندگی، آزادی و همزمان با اعتصاب بیش از ١٠٠ واحد و موسسه در بخش صنعت نفت، پتروشیمی، گاز و فولاد از راه می رسد. کارگران و زحمتکشان ایران برای رهایی خود از قانون های ضدکارگری و شرایط کاری برده وار دست به اعتراضات گسترده زده اند و برای ابتدایی ترین حقوق انسانی شان مبارزه می کنند.

جامعه ایرانیان در آلمان از خواسته های سندیکاهای حقوق بگیران و کارگران در آلمان و از مبارزات کارگران و زحمتکشان ایران که در راستای ایجاد جامعه ای سکولار و آزاد و عادلانه و عاری از تبعیض است، پشتیبانی می کند.

جامعه ایرانیان در آلمان

اول ماه مه ٢٠٢٣

بیانیه مطبوعاتی
08.10.2023

جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۳ به نرگس محمدی، فعال حقوق بشر، به خاطر مبارزات پیگیرانه ی خشونت پرهیز و خستگی ناپذیرش در دفاع از حقوق و آزادی‌های فردی و اجتماعی مردم ایران و بویژه برای پشتیبانی بی دریغش از خواستهای بحق زنان در مقابله با  هرگونه تحقیر، تبعیض و آزار جنسی تعلق گرفت.

 اعطای جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۳ به نرگس محمدی نه تنها بعنوان نماد برجسته­ ی مبارزات بیش از چهار دهه­ ی زنان ایران بر علیه بیدادگری، جنایت و ستم رژیم تمامیت ­خواه اسلامی است، بلکه همچنین بیانگر پشتیبانی و همبستگی جامعه بین­ المللی با جنبش «زن زندگی آزادی» و حضور برجسته و پیشتازانه زنان در این جنبش می­ باشد.

اراده، شجاعت تحسین برانگیز و مقاومت دلاورانی چون نرگس محمدی، سپیده قلیان و هزارانی دیگر که در زندان های جمهوری اسلامی بسر می­برند، علیرغم ارعاب، خشونت و شرائط غیر انسانی حاکم در زندان های جمهوری اسلامی همچنان بی ­تردید الهام بخش جهانیان است.

جامعه ایرانیان در آلمان اعطای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی را به مردم سرافراز و آزادی خواه ایران و مبارزان جنبش «زن زندگی آزادی» صمیمانه شادباش می گوید.

ما خواستار آزادی بی­ درنگ و بدون قید و شرط نرگس محمدی و سایر زندانیان سیاسی در ایران می باشیم و  نهادها و کنشگران بین­ المللی حقوق بشری را فرامی خوانیم که در این کارزار به ما بپیوندند.

بیانیه مطبوعاتی

١٤ سپتامبر ٢٠٢٣

به مناسبت سالگرد قتل مهسا ژینا امینی در ایران و جنبش انقلابی «زن*، زندگی، آزادی»

یک سال پیش در چنین روزهایی، مهسا ژینا امینی، به بهانه ای واهی، با خشونت توسط گشت ارشاد دستگیر و به قتل رسید. در واکنش به سرنوشت غم انگیز او، در ایران و سراسر جهان جنبشی با شعار «زن*، زندگی، آزادی» برپا شد.

از آن زمان تا کنون، مردم ايران و پيشاپيش همه زنان دلير و رزمجوی ايرانی با عزم راسخ تری برضد ستم، آپارتاید جنسیتی و تبعیض های گوناگون مبارزه می کنند.

در یک سال گذشته جهان شاهد صحنه های دلخراش حمله به تظاهرکنندگان، دستگیری ده ها هزار نفر، شکنجه و اعدام و مرگ های مشکوک تظاهرکنندگان، فشار تحمل ناپذیر به خانواده های جانباختگان، حمله به دانشگاه ها و موسسه های آموزشی، حمله وحشیانه شیمیایی به مدرسه های دخترانه و کودک کشی بوده است. از سوی دیگر شاهد موجی از تظاهرات و برنامه های اعتراضی همبود ایرانیان در خارج از کشور در پشتیبانی از مبارزه مردم ایران برای احقاق حقوق ابتدایی انسانی شان هستیم، که تظاهرات انبوه بطور هم زمان در ده ها متروپل جهان، از جمله تورنتو، لندن و برلین نمونه هایی از آن اند. در کنار همبود ایرانیان در خارج از کشور، افکار مترقی عمومی جهان، فعالان حقوق بشری و سیاست مداران نیز در همبستگی با مردم ایران پا پیش گذاشته و کوشیده اند از راه های گوناگون (از جمله با قبول کفالت سیاسی زندانیان سیاسی) به نجات جان زندانیان سیاسی بشتابند، نقض خشن حقوق بشر در ایران را افشاء کنند و دستگاه سرکوب در ایران را وادار به عقب نشینی سازند.

تجربه یک سال گذشته به افکار عمومی جهان نشان داد که سکوت در برابر نقض حقوق بشر در ایران، به بهانه مناسبات دیپلماتیک بین المللی، تنها باعث تشویق سرکوبگران می شود. مبارزه شجاعانه زنان و مردان ایرانی برای حقوق انسانی خود همچنین به همه می آموزد که ناظر بی طرف نقض حقوق انسانی نباشند. ما بعنوان «جامعه ایرانیان در آلمان» به سهم خود از همان ابتدای جنبش «زن*، زندگی، آزادی» با طرح خواست های زیر خطاب به اتحادیه اروپا و دولت آلمان، که بار دیگر بر آن ها تاکید می کنیم، کوشیدیم که به این جنبش یاری رسانیم:

1. به سیاست مماشات با حکومت ایران فوراً پایان بخشید.
2. مذاکرات هسته ای با ایران را متوقف کنید.
3. حساب های جنایتکاران رژیم و خانواده های آنها در اتحادیه اروپا را مسدود کنید.
4. از بازپس فرستادن پناهجویان ایرانی به ایران خودداری کنید.
5. همه اعضای دولت جمهوری اسلامی ایران و وابستگان آنها و نیروهای سرکوبگر نظامی آنان را تحریم کنید.
6. عوامل و نهادهای مذهبی که از طرف رژیم در اینجا فعالیت می کنند را تحت نظارت و پیگرد قانونی قرار دهید – از جمله مرکز اسلامی در هامبورگ (مسجد آبی) را تعطیل کنید.
7. از همه امکانات، بدون باج دهی به حکومت توتالیتر اسلامی، برای زیر فشار گذاشتن این رژیم و برای آزادی زندانیان سیاسی، از جمله گروگان های دوتابعیتی، استفاده کنید.

«جامعه ایرانیان در آلمان» بار دیگر در سالگرد قتل مهسا ژینا امینی، از همه هموندان و دوستان دعوت می کند که با شرکت در برنامه های اعتراضی و تظاهرات، از مبارزات مردم ایران پشتیبانی کنند. این مبارزات همچنین الهام بخش مردم در هرگوشه جهان در تلاش برای ژرفش حقوق بشر، جهانی عادلانه تر، عاری از تبعیض و نژادپرستی است.

پیروز باد جنبش «زن*، زندگی، آزادی»!

در هر جامعه دختران دانش آموز بخش بزرگی  از سرمایه های انسانی و آینده یک سرزمین هستند و حمایت و حفظ جان آنان و دیگر اعضای جامعه از وظایف بدیهی یک دولت است.

حمله های عمدی و زنجیره ای به مدارس دخترانه کشور فاجعه ای دیگر از طرف حکومت جمهوری اسلامی با هدف ترس آفرینی و گوشه گیری دختران از فضای آموزشی که بدیهی ترین حقوق دختران در جامعه است، صورت می گیرد.

خشونت، سرکوب و ایجاد ناامنی علیه دختران دانش آموز، تنها به جرم زن بودن، یک اقدام زن ستیزانه، ضد حقوق انسانی و یک جنایت غیر قابل جبران است.

تردیدی وجود ندارد که این مسمومیت های شیمیایی برنامه ریزی شده است و گستردگی و هم زمانی این جنایت نشان می دهد که عاملان این فاجعه، سازمان یافته با هدف ترس آفرینی و سرکوب در  پی انتقام از دختران شجاع سرزمین ایران  و خانواده های آنان هستند که در طی ماههای گذشته پیگیرانه و با استقامتی بی نظیر در صف اول احقاق حقوق انسانی  خود و حمایت از جنبش «زن، زندگی،آزادی» به مبارزه ادامه می دهند و استوار ایستاده اند.

ما ضمن محکوم کردن این جنایت هولناک خواستار پیگیری هرچه زودتر و جدی سازمان های حقوق بشری در رابطه با این رویداد غیر انسانی و پاسخگو کردن مسئولین این جنایت هستیم و از جامعه جهانی می خواهیم که نسبت به این فاجعه انسانی بی تفاوت نباشند. ما خواستار مجازات عاملان حمله شیمیايی که موجب مسمومیت دانش آموزان مدارس دخترانه در سراسر کشور و به خطر افتادن تندرستی و جان آنان شده اند، هستیم..

جامعه ایرانیان در آلمان

١٠ ماه مه ٢٠٢٣

حبیب اسیود چعاب، شهروند سوئدی-ایرانی که از اکتبر ۲۰۲۰ پس از ربوده شدنش در سفر به ترکیه و محاکمه فرمایشی او در تهران که در آن محکومیت متهم از ابتدا تعیین و مشخص شده بود و تایید این حکم در دیوان عالی کشور در ماه مارس، متاسفانه امروز در زندانی در ایران اعدام شد.

در تاریخ 26 آوریل 2023 دیوان عالی کشور حکم اعدام جمشید شارمهد را نیز تایید کرد. جمشید شارمهد شهروند دوتابعیتی آلمانی-ایرانی است که در تابستان 2020 از سوی حکومت جمهوری اسلامی در دوبی ربوده و به ایران منتقل شد. او که در زیر شکنجه های بربرمنشانه و وحشتناکی که در زندان های جمهوری اسلامی رایج است، ناگزیر به اعتراف هایی شده بود، در دادگاهی نمایشی، بدون برخورداری از وکیل انتخابی، رعایت حقوق قانونی و معیارهای بین‌المللی حقوق بشری در فوریه 2023 به مرگ محکوم گردید.

جمشید شارمهر اکنون بیش از ۱۰۰۰ روز است که در زندان های رژیم اسلامی به سر می‌برد و از شرایط جسمی خوبی برخوردار نیست وهنوز کماکان تحت شکنجه های وحشیانه جسمی و روحی قرار دارد.

ما اعدام بی­رحمانه و بزدلانه “حبیب اسیود چعاب” و حکم اعدام “جمشید شارمهد” را به شدت محکوم می کنیم و خواهان آزادی بی قید و شرط او و همه زندانیان سیاسی و همچنین دوتابعیتی از جمله خانم “ناهید تقوی” هستیم.

ما از دولت آلمان، بویژه از صدراعظم اولاف شولتز و وزیر امور خارجه، خانم آنا لنا بربوک و سازمان ها و نهادهای حقوق بشری مصرانه می خواهیم که برای جلوگیری از حکم اعدام جمشید شارمهد از هیچ کوششی فروگزار نکنند و از سازمان صلیب سرخ آلمان و کمیته بین المللی صلیب سرخ در ژنو هم می خواهیم که برای رسیدگی به وضعیت  زندانیان دوتابعیتی و ملاقات با آنان حکومت اسلامی را زیر فشار قرار دهند.

این نخستین بار  نیست که رژیم توتالیتر جمهوری اسلامی شهروندان کشورهای دیگر را گروگان گرفته و به بهای جان و زندگی آنان به معامله های بین المللی می پردازد. ازینرو ما از مراجع قضایی بین المللی خواستاریم که ضمن رسیدگی به کشتار زنان، مردان و کودکان ایرانی در خیابان ها و زندان های رژیم و  همچنین با تعریف گروگانگیری شهروندان دوتابعیتی به عنوان جنایت علیه بشریت، امکانی برای پایان بخشیدن به عمل کثیف گروگانگیری بعنوان ابزار دیپلماسی فراهم کنند.

ما همچنین افکار عمومی جهان را فرا می­خوانیم که برای آزادی جمشید شارمهد و دیگر زندانیان سیاسی در ایران، صدای اعتراض خود را بلند کرده و اراده خود را برای پایان بخشیدن به شیوه های تبهکارانه از جمله گروگانگیری و نقض آشکار حقوق و حرمت  انسانی نشان دهند.

صدای جمشید شارمهد و هزاران زن و مرد بی گناه و بی باکی باشیم که از هر امکانی برای دفاع قانونی از خود محروم اند.

جامعه ایرانیان در آلمان

۶ام ماه مه ٢٠٢٣