مطبوعات و رسانه ها

با تاسف فراوان از مرگ بکتاش آبتین، شاعر و فیلم ساز ایرانی و عضو کانون نویسندگان ایران که در حال گذران محکومیت ناعادلانه شش سال زندان خود بود، مطلع شدیم.
کانون نویسندگان ایران به این مناسبت اعلام کرده است که
«حاکمیت جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی و امنیتی آن را عامل و مسئول فاجعه مرگ و بلکه قتل تبهکارانه بکتاش آبتین می داند و صدای دادخواهی خود را به گوش جهانیان می رساند و از همه آزادی خواهان، نهادهای مستقل هم سو و مدافعان حقوق بشر می خواهد چشم بر این جنایت نبندند و فریاد اعتراض خود را رساتر سازند».

جامعه ایرانیان در آلمان این کوتاهی عامدانه در رسیدگی به وضعیت تندرستی بکتاش آبتین که منجر به مرگ نابهنگام این جان فرهیخته در زندان جمهوری اسلامی شد را محکوم می کند و خواستار پیگیری و روشن شدن جزئیات این فاجعه انسانی است.

ما در کنار و همراه دیگر نهادهای مدنی و حقوق بشری مصرانه از دولت جدید آلمان بویژه از خانم „بربوک“ وزیر خارجه  میخواهیم، همانگونه که در موافقتنامه ائتلافی نیز صریحا بر سیاست خارجی نوین آلمان مبتنی بر ارزش های انسانی تاکید شده، برای آزادی کنشگران مدنی، مدافعان حقوق زنان و کودکان، فرهنگسازان و هنرمندان و فعالان محیط زیستی در ایران و همچنین  شهروندان دوتابعیتی زندانی از هیچ کوششی فروگذار نکند.

«همه انسان ها آزاد به دنیا می آیند و از نظر حیثیت و حقوق با هم برابر هستند» این ماده نخست اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR)  است که تحت تأثیر جنگ جهانی دوم و جنایات ناسیونال سوسیالیسم، در 10 دسامبر 1948 توسط سازمان ملل متحد به تصویب رسید. هفتاد و سه سال پس از امضای این سند مهم و با وجود توافقات متعدد بین المللی و تعهد سازمان ملل متحد، نقض جدی حقوق بشر در سراسر جهان همچنان ادامه دارد. مهاجرانی که به دلیل جنگ، درگیری های مسلحانه، پیگرد سیاسی، فاجعه های زیست محیطی (از جمله بدلیل مدیریت بد مساله آب بویژه در خاورمیانه و ایران) و سیاست های اقتصادی ویرانگر نولیبرالی مجبور به ترک محل زندگی خود می شوند، از شمار گروه های رو به افزایشی هستند که به بدترین وجهی حقوق شان نقض می شود. در پایان سال 2018، طبق گزارش سازمان ملل متحد، بیش از 70 میلیون نفر در گوشه و کنار جهان آواره بودند. انسان هایی که در جستجوی پناهگاه و یا پشتیبانی هستند اغلب مورد تبعیض و تعرض قرار می گیرند و برای مثال نمی توانند از حق خود برای آموزش یا به ویژه مراقبت های بهداشتی در دوران همه گیری کرونا استفاده کنند.

با کمال تاسف باید گفت که پایمال شدن حقوق بشر تنها به منطقه های بحران زده محدود نبوده و موردهای آن در درون اتحادیه اروپا و در جمهوری فدرال آلمان نیز رو به افزایش است. بدرفتاری با مهاجران، افزایش شمار کودکان فقیر، تشدید شکاف فقر و ثروت -بویژه زیر تاثیر بیماری همه گیر کرونا- و گسترش بخش اقتصادی با درآمدهای پایین، برخی از نمونه های نقض حقوق بشر در جامعه های اروپایی از جمله آلمان اند.

متاسفانه وضعیت حقوق بشر در ایران و افغانستان نیز همچنان بسیار نگران کننده و اسفبار میباشد. ناهید تقوی مهندس معمار و فعال حقوق زنان ساکن کلن یک سال است که در شرایط غیرانسانی در تهران زندانی است. او بارها مورد بازجویی قرار گرفته و بیش از 1000 ساعت در سلول انفرادی بسر برده است. علیرغم پرداخت وثیقه ای معادل حدود هفتادهزار یورو، این بانوی ۶۶ ساله هیچ گونه مرخصی برای درمان فوری مورد نیازش دریافت نکرده است. جامعه بین المللی حقوق بشر (ISHR) از زمان دستگیری او و دیگر زندانیان سیاسی  پر شمار از جمله زندانی های دو تابعیتی که بدلائل واهی و ساختگی در دادگاه های ناعادلانه به مجازات های سنگین محکوم شده اند، کارزاری را برای آزادی آنها آغاز کرده است.

ما در کنار و همراه دیگر نهادهای مدنی و حقوق بشری از دولت جدید آلمان بویژه از خانم بربوک وزیر خارجه می خواهیم که هر چه زودتر، همانگونه که در موافقتنامه ائتلافی نیز صریحا به سیاست خارجی نوین آلمان مبتنی بر ارزش های انسانی تاکید شده، برای آزادی شهروندان دوتابعیتی زندانی و دیگر کنشگران مدنی، حقوق زنان و محیط زیستی در ایران از هیچ کوششی فروگذار نکند.

آنچه که این روزها در افغانستان می گذرد، حکایت از یک فاجعه بزرگ انسانی وسیاسی دارد. فروپاشی حکومت افغانستان و به قدرت رسیدن دوباره گروه ارتجاعی وجنایتکار طالبان که در نتیجه سیاست های نادرست دولت های دست اندرکار، به ویژه دولت ایالات متحد آمریکا و هم پیمانانش از یک سو و تسلیم دولت اشرف غنی از دیگر سو انجام پذیرفت، به معنای گسترش موج جدیدی از  فناتیسم اسلام گرایانه، تروریسم، بنیادگرایی، زن ستیزی و پایمال کردن حقوق بشر در این کشور است. با توجه به اوضاع تاسف بار این کشور، هم اکنون موج نیرومندی از مهاجرت از افغانستان آغاز شده است. این واقعیت دردناک بار دیگر نادرست بودن استدلال هایی چون «افغانستان کشور امنی شده است» را نشان می دهد؛ استدلالی که برپایه آن در سال های اخیر شمار زیادی از پناهجویان افغانی به کشورشان بازگردانده شدند.

ما در این روزهای سخت و تلخ با خواهران و برادران افغانستانی خود که حکومت ارتجاعی طالبان هستی شان را تهدید می کند، اعلام همبستگی می کنیم و از دولت آلمان می خواهیم که:

• به بازگرداندن پناهجویان افغانی به این کشور به صورت رسمی پایان بخشد.
• برای یافتن راه حلی در سطح اروپایی برای پذیرش مهاجران افغانی که اکنون ناگزیر به ترک میهن شده اند تلاش کند.
• با دادن اجازه اقامت درازمدت به هزاران پناهجوی افغان در آلمان آنان را از بلاتکلیفی درآورد و به انتگراسیون هرچه زودتر و بهتر آنان در آلمان یاری رساند.

در پایان به این وسیله همه نهادهای عضو جامعه ایرانیان و دیگر نهادهای مدنی پیشرو ایرانی و ایرانی تبار در آلمان را فرا می خوانیم که با تمام توان به پشتیبانی و یاری شهروندان آسیب دیده و زخم خورده افغانستانی، بویژه پناهجویان تازه وارد بشتابند.

هیات مدیره جامعه ایرانیان در آلمان

با تاسف بسیارآگاه شدیم، خانم ناهید تقوی، آرشیتکت آلمانی-ایرانی، که در 16 اکتبر 2020 درایران دستگیر شده بود، چند روز پیش از سوی دادگاهی در تهران به اتهام «مشارکت در اداره گروهی غیرقانونی» به نادرستی به ده سال زندان محکوم شده است.

این نخستین بار نیست که شهروندان آلمان در ایران به بهانه های واهی دستگیر و محکوم شده و برای هدف های سیاسی از آنان استفاده می شود. یکی از برجسته ترین نمونه ها بازرگان هامبورگی آقای هلموت هوفر بود که در سال 1997 دستگیر و به سنگسار محکوم شد.

ما بعنوان اتحادیه سراسری ایرانیان و ایرانی تباران در آلمان، بر اساس اصول اساسنامه ای مان خود را موظف می دانیم که از حقوق شهروندی و انسانی خانم تقوی دفاع کنیم. با توجه به بیمار بودن خانم تقوی و وضعیت بسیار بد زندان ها در تهران و خطر های ناشی از گسترش ویروس کرونا ، خطر مرگ جان ایشان را تهدید می کند، ازینرو از دولت آلمان می خواهیم که با تمام توان و با بهره گیری ازهمه ی ابزارهای حقوقی و دیپلماتیک برای آزادی خانم تقوی از زندان جمهوری اسلامی و بازگشت او به آلمان بکوشد و اجازه ندهد که از محکومیت او بعنوان ابزاری برای بده بستان های سیاسی سوءاستفاده شود.

هیات مدیره جامعه ایرانیان در آلمان