Category

عمومی

به مناسبت روز جهانی زبان مادری

By بیانیه های مطبوعاتی , عمومی

جامعه ایرانیان در آلمان، ٢١فوریه ٢٠٢٠، روز جهانی زبان مادری را گرامی می دارد.

یونسکو این روز را در سال ٢٠٠٠ به این دلیل نام گذاری کرد که نزدیک به نیمی از زبان های دنیا در معرض نابودی قرار دارند. با هدف «پشتیبانی از تنوع زبانی و فرهنگی و چندزبانه بودن» در این روز، زبان هایی که در سراسر دنیا در میان اقلیت هایی با جمعیتی کمتر از ده هزار نفر رایج اند، پاس داشته می شوند. یونسکو این روز را به یاد قربانیان تظاهراتی در ٢١فوریه ١٩٥٢در پاکستان برگزیده است. علت برپا شدن تظاهرات آن بود که حکومت وقت پاکستان زبان اردو را که زبان رسمی تنها سه درصد جمعیت این کشور بود، بعنوان یگانه زبان رسمی این کشور اعلام کرد.

جامعه ایرانیان در آلمان بنا به سه دلیل که از این تحول تاریخی سرچشمه می گیرند، این روز را گرامی می دارد:

نخست در جامعه ای که 25% شهروندان آن پیشینه مهاجرتی دارند، کاربرد و پشتیبانی از زبان مادری در کنار زبان آلمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از نگاه یک اتحادیه سراسری سازمان های مهاجران، می کوشیم بر اهمیت آموزش زبان مادری و چندزبانه بودن به مثابه کلیدی برای همگرایی (انتگراسیون) و مشارکت بهتر، درک متقابل نیک تر و غنای تنوع فرهنگی تاکید کنیم.

دوم از آنجا که بسیاری از ما به زبان پارسی سخن می گوییم، می کوشیم که این زبان در برنامه درسی مدرسه های آلمان گنجانده شده و نیز مانند نمونه هامبورگ بعنوان رشته درسی انتخابی درمدرسه ها پذیرفته شود.

سوم ما ایرانیان و ایرانی تباران که حامل تجربه هایی از یک کشور چندزبانه و چندقومی هستیم، می خواهیم به این مناسبت زبان های پرشماری را که در ایران و منطقه ای که ایران در آن قرار گرفته، گرامی بداریم.

به مناسبت سالگرد حمله تروریستی در هاناو

By بیانیه های مطبوعاتی , عمومی

«کلمات  قادر به بیان آن رنجی نیستند که من احساس می کنم» نیکولسکو پام.

«وقتی پدرو مادرت بمیرند، تو یتیمی، وقتی همسرت بمیرد، تو بیوه یی. وقتی پسرت  بمیرد تو دیگر هیچ کس نیستی»

 Vili Viorel Păun پدر یکی از قربانیان ترور۱۹ فوریه در هاناو 

یک سال از ترور راسیستی در هاناو گذشته است. ۱۹ فوریه سال گذشته  یک تروریست افراطی نژادپرست در دو منطقه در شهر هاناو،  ۹ انسان مهاجرتبار را به قتل رسانید.

 ما جامعه ایرانیان در آلمان در کنار بستگان و دوستان قربانیان در سوگ نشسته ایم و با آنان احساس همدردی می کنیم. ما به مانند آنان از این عمل شرم آور و ضد انسانی خشمگینیم و مانند آنان برایمان غیرقابل درک است که چرا تا به امروز به پرسش های  بسیاری از بستگان قربانیان، که هنوز در شوک هستند، پاسخی  داده نشده است.

 احسان جعفری رییس هیات مدیره جامعه در آلمان با اشاره به این اقدام ننگین تاکید می کند: باید بحث و گفتگویی در سطح جامعه آلمان، درباره پدیده ساختاری، نژادپرستی، یهودی ستیزی، اسلام ستیزی و کولی ستیزی انجام گیرد تا نشان داده شود که چگونه می توان با این پدیده ضد انسانی مقابله کرد. سال گذشته در کمال  ناباوری پی بردیم که چندین گروه راسیستی و راستگرای افراطی در میان کارمندان پلیس افشا شده است. تا آنجا  که ما می‌دانیم تهدید به قتل هم با امضای NSU در صفوف ماموران امنیتی  بوده است. این افشاگری‌ها سبب نااطمینانی در بین مهاجرین و مهاجرتبارها گشته است. این رویدادها یک چیز را نشان میدهد: فضای تهدید همچنان باقی است و تعداد سوءقصد ها  با انگیزه های راسیستی  رو به افزایش است و آمادگی گروه‌های راستگرای افراطی برای اقدامات خشونت‌آمیز ادامه دارد.

ما این تحولات را با نگرانی دنبال می‌کنیم و اعلام می داریم برای آنکه ترور هایی به مانند شهر هاناو انجام نگیرد باید جداً علیه گروه‌های راست افراطی اقدام کرد. او همچنین تاکید می کند ترور راست گرایان افراطی تنها به مهاجرین مربوط نمی‌شود بلکه خیلی بیشتر از آن به آزادی و دمکراسی در آلمان ارتباط دارد.

احسان جعفری می گوید: به عنوان سازمان مهاجرین ومهاجرتبارها، ما اعتراض خودمان را علیه هر شکلی از نژادپرستی اعلام می داریم و میخواهیم و وظیفه داریم از خانواده‌ها و بستگان قربانیان ترور در هاناو حمایت شود. ما  نام های قربانیان این کشتار ننگین را فراموش نمی کنیم و همراه با کنفرانس سراسری سازمان های مهاجرین همبستگی مان را با باقی ماندگان و بستگان قربانیان اعلام می داریم و به طور کامل از خواستهای «گروه ابتکار ۱۹ فوریه هاناو» درباره  یادآوری، عدالت، روشنگری و پیامدها پشتیبانی می کنیم.  از طریق «گروه ابتکار ۱۹ فوریه هاناو» می توانید شما هم (شما هم می توانید) از بستگان قربانیان حمایت کنید!

بیانیه مطبوعاتیبه مناسبت روز جهانی زن

By عمومی

جامعه ایرانیان در آلمان، 8 مارس، روز جهانی زن را -که در برلین از سال 2019 تعطیل رسمی اعلام شده است- گرامی می دارد.

منشأ این روز که به روز مبارزه زنان نیز شهرت یافته، به خواسته های سازمان های سوسیالیستی در اروپا در زمینه برابر حقوقی و رهایی زنان کارگر پیش از جنگ اول جهانی بازمی گردد. روز جهانی زن برای نخستین بار در سال 1921 جشن گرفته شد و به این ترتیب دارای سنتی تقریبا صد ساله است. علیرغم برخی پیشرفت های چشمگیر و موفقیت ها در برخی از کشورها، هنوز نمی توان از برابری حقوق زنان سخن راند. حتی در کشورهای دارای دمکراسی پیشرفته کماکان زنان در موقعیت های اجتماعی و سیاسی عالی حضور کم رنگی داشته و یا برای کار برابر با مردان دستمزد کمتری دریافت می کنند. حرکت هایی مانند «من نیز» و «روز پرداخت برابر» نشانگر نابرابری دوام دار در سراسر جهان اند.  وجود یک صدراعظم زن در آلمان از 16 سال پیش به این سو و با این که یک نسل در این کشور تنها صدراعظم زن را می شناسد، تغییری در این وضعیت نمی دهد.

جامعه ایرانیان به مناسبت روز جهانی زن، 22 فوریه 2020 در برلین در چارچوب پروژه «گفتگو درباره ارزش ها» برنامه تئاتری را ترتیب داد. این تئاتر با نام «دختران آبی» توسط گروه اشیل، یک گروه جوان و غیرحرفه ای متشکل از بازیگران ایرانی و افغانستانی تبار اجرا شد. این برنامه تنها یادآور سرنوشت دختر جوانی در ایران نبود که به دلیل اعتراض به ممنوعیت ورود تماشاچیان زن به ورزشگاه های فوتبال سوگمندانه خودسوزی کرد. آن گونه که خانم فرزانه کاظمی، کارگردان این اثر و متولد کابل می گوید: «ما می خواستیم با این کار توجه همگان را به مساله ستم به زنان در افغانستان، ایران و سراسر جهان جلب کنیم».

تظاهرات پرشمار زنان ایران با قدرت نمادین نیرومند، از جمله «دختر آبی» و «دختران خیابان انقلاب»، اشاره به وضعیت بسیار دشوار و نابهنجار زنان ایران دارند. مقررات دولتی درباره پوشش اجباری زنان، جداسازی جنسی، قانون های تبعیض آمیز و اجحاف نهادینه شده در زمینه های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی برخی از وجوه ستم به زنان در ایران اند.

ما بر این باوریم که زنان توانمند پیش شرط یک جامعه نیرومندند. برای خانم کاظمی در کنار فرهنگ سیاسی و ممنوعیت های قانونی دولتی، یکی از مانع های اصلی رهایی زنان در افغانستان و ایران ساختارهای اجتماعی پدرسالارانه اند. او می گوید: «البته در کشورم افغانستان برای زنان حجاب اجباری نیست. با این حال بسیاری از زنان زیر فشار شوهر و یا ساختارهای پدرسالارانه ناچارند  که  روسری به سر کنند».

به مناسبت روز جهانی زن همچنین رویدادهای جاری در مرزهای ترکیه و یونان را محکوم می کنیم. بسیاری از کسانی که در شرایط غیرانسانی اردوگاه های پناهجویان در جزیره های یونان و یا از کاربرد گازهای اشک آور در این مرزها رنج می کشند، زنان و کودکان اند. این سیمای زشت ضدانسانی نباید نخستین چهره ای باشد که اروپاییان از خود به پناهجویانی که برای جستجوی آینده ای بهتر به اروپا می آیند، نشان می دهند.