جامعه ایرانیان در آلمان، 8 مارس، روز جهانی زن را -که در برلین از سال 2019 تعطیل رسمی اعلام شده است- گرامی می دارد.
منشأ این روز که به روز مبارزه زنان نیز شهرت یافته، به خواسته های سازمان های سوسیالیستی در اروپا در زمینه برابر حقوقی و رهایی زنان کارگر پیش از جنگ اول جهانی بازمی گردد. روز جهانی زن برای نخستین بار در سال 1921 جشن گرفته شد و به این ترتیب دارای سنتی تقریبا صد ساله است. علیرغم برخی پیشرفت های چشمگیر و موفقیت ها در برخی از کشورها، هنوز نمی توان از برابری حقوق زنان سخن راند. حتی در کشورهای دارای دمکراسی پیشرفته کماکان زنان در موقعیت های اجتماعی و سیاسی عالی حضور کم رنگی داشته و یا برای کار برابر با مردان دستمزد کمتری دریافت می کنند. حرکت هایی مانند «من نیز» و «روز پرداخت برابر» نشانگر نابرابری دوام دار در سراسر جهان اند. وجود یک صدراعظم زن در آلمان از 16 سال پیش به این سو و با این که یک نسل در این کشور تنها صدراعظم زن را می شناسد، تغییری در این وضعیت نمی دهد.
جامعه ایرانیان به مناسبت روز جهانی زن، 22 فوریه 2020 در برلین در چارچوب پروژه «گفتگو درباره ارزش ها» برنامه تئاتری را ترتیب داد. این تئاتر با نام «دختران آبی» توسط گروه اشیل، یک گروه جوان و غیرحرفه ای متشکل از بازیگران ایرانی و افغانستانی تبار اجرا شد. این برنامه تنها یادآور سرنوشت دختر جوانی در ایران نبود که به دلیل اعتراض به ممنوعیت ورود تماشاچیان زن به ورزشگاه های فوتبال سوگمندانه خودسوزی کرد. آن گونه که خانم فرزانه کاظمی، کارگردان این اثر و متولد کابل می گوید: «ما می خواستیم با این کار توجه همگان را به مساله ستم به زنان در افغانستان، ایران و سراسر جهان جلب کنیم».
تظاهرات پرشمار زنان ایران با قدرت نمادین نیرومند، از جمله «دختر آبی» و «دختران خیابان انقلاب»، اشاره به وضعیت بسیار دشوار و نابهنجار زنان ایران دارند. مقررات دولتی درباره پوشش اجباری زنان، جداسازی جنسی، قانون های تبعیض آمیز و اجحاف نهادینه شده در زمینه های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی برخی از وجوه ستم به زنان در ایران اند.
ما بر این باوریم که زنان توانمند پیش شرط یک جامعه نیرومندند. برای خانم کاظمی در کنار فرهنگ سیاسی و ممنوعیت های قانونی دولتی، یکی از مانع های اصلی رهایی زنان در افغانستان و ایران ساختارهای اجتماعی پدرسالارانه اند. او می گوید: «البته در کشورم افغانستان برای زنان حجاب اجباری نیست. با این حال بسیاری از زنان زیر فشار شوهر و یا ساختارهای پدرسالارانه ناچارند که روسری به سر کنند».
به مناسبت روز جهانی زن همچنین رویدادهای جاری در مرزهای ترکیه و یونان را محکوم می کنیم. بسیاری از کسانی که در شرایط غیرانسانی اردوگاه های پناهجویان در جزیره های یونان و یا از کاربرد گازهای اشک آور در این مرزها رنج می کشند، زنان و کودکان اند. این سیمای زشت ضدانسانی نباید نخستین چهره ای باشد که اروپاییان از خود به پناهجویانی که برای جستجوی آینده ای بهتر به اروپا می آیند، نشان می دهند.
