هر ساله اول ماه مه در بسیاری از کشورهای جهان، به عنوان روز کارگر گرامی داشته می‌شود.


با آنکه کارگران و زحمتکشان در همه کشورها نقش اساسی در تولید ثروت های جامعه دارند، با این حال از سهم درخور از ثروت ها برخوردار نیستند و در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، حقوق آنان به شدت پایمال می شود.


امسال اول ماه مه در شرایطی فرامی رسد که در جمهوری فدرال آلمان، شرایط کاری و زندگی برای کارگران و زحمتکشان زیر تاثیر سه عامل دشوارتر شده است:


      • جنگ ها در اوکرایین و خاورمیانه که موجب افزایش هزینه انرژی، رشد هزینه های نظامی به زیان کاستن از خدمات اجتماعی و کاهش قدرت خرید مردم شده است.
      • طرح های اقتصادی نولیبرالی که از جمله قصد دارند، به بهانه توانایی رقابت در بازارهای جهانی، بر شمار نیروی کار ارزان بیافزایند.
      • کاربرد فزاینده هوش مصنوعی در عرصه های تولیدی و خدماتی بدون توجه به منافع حقوق بگیران، که موجب دگرگونی های بنیادی در سازماندهی کار و اشتغال، شده و خواهد شد.

زیر تاثیر این عامل ها میلیون ها نفر از بیکاری مزمن رنج می برند، شمار زیادی از حقوق بگیران باوجود اشتغال کامل فقیرتر شده و با خطر بیکاری، شغل های بی ثبات، اجاره خانه های بالا، افزایش هزینه انرژی و کاهش خدمات اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند. در این میان زنان و به ویژه، شهروندانی که پیشینه مهاجرتی دارند، بیشتر زیر فشار قرار دارند و اغلب به عنوان کارگر موقت یا از طریق قرارداد کاری با شرکتهای واسطه و سودجو، با دستمزد پایین، مشغول به کار اند. اعتصاب های گسترده در ماه های اخیر نشان می دهد که وضعیت کنونی برای کارگران و حقوق بگیران قابل تحمل نیست. در چنین فضایی شاهد به خطر افتادن صلح اجتماعی و تقویت جریان های پوپولیستی و نژادپرستانه ایم.

در ایران نیز امسال روز جهانی کارگر در شرایطی فرامی رسد که بر اثر بحران های بزرگ اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی، میلیون ها کارگر و زحمتکش، بویژه زنان و جوانان، بیکار ا به زیر خط فقر رانده شده اند و بیش از پیش برضد قانون های ضدکارگری و شرایط کاری برده وار مبارزه می کنند.

ما از خواسته های سندیکاهای حقوق بگیران و کارگران در آلمان از جمله مبارزه با هر گونه تبعیض در محل کار، بویژه تبعیض جنسیتی و تبعیض براساس محل تولد افراد پشتیبانی کرده و خواستار حق و امکانات برابر برای همه، بویژه در شرایط تغییرات ناشی از دیجیتالیزه شدن شغل ها هستیم.

ما همچنین از مبارزات کارگران و زحمتکشان ایران و سندیکاهای ممنوع شده آنها برای دستیابی به حقوق صنفی و سیاسی خود، از جمله برپایی جامعه ای سکولار، آزاد و عادلانه پشتیبانی می کنیم.