جامعه ایرانیان در آلمان، ٢١فوریه ٢٠٢٠، روز جهانی زبان مادری را گرامی می دارد.
یونسکو این روز را در سال ٢٠٠٠ به این دلیل نام گذاری کرد که نزدیک به نیمی از زبان های دنیا در معرض نابودی قرار دارند. با هدف «پشتیبانی از تنوع زبانی و فرهنگی و چندزبانه بودن» در این روز، زبان هایی که در سراسر دنیا در میان اقلیت هایی با جمعیتی کمتر از ده هزار نفر رایج اند، پاس داشته می شوند. یونسکو این روز را به یاد قربانیان تظاهراتی در ٢١فوریه ١٩٥٢در پاکستان برگزیده است. علت برپا شدن تظاهرات آن بود که حکومت وقت پاکستان زبان اردو را که زبان رسمی تنها سه درصد جمعیت این کشور بود، بعنوان یگانه زبان رسمی این کشور اعلام کرد.
جامعه ایرانیان در آلمان بنا به سه دلیل که از این تحول تاریخی سرچشمه می گیرند، این روز را گرامی می دارد:
نخست– در جامعه ای که 25% شهروندان آن پیشینه مهاجرتی دارند، کاربرد و پشتیبانی از زبان مادری در کنار زبان آلمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از نگاه یک اتحادیه سراسری سازمان های مهاجران، می کوشیم بر اهمیت آموزش زبان مادری و چندزبانه بودن به مثابه کلیدی برای همگرایی (انتگراسیون) و مشارکت بهتر، درک متقابل نیک تر و غنای تنوع فرهنگی تاکید کنیم.
دوم– از آنجا که بسیاری از ما به زبان پارسی سخن می گوییم، می کوشیم که این زبان در برنامه درسی مدرسه های آلمان گنجانده شده و نیز مانند نمونه هامبورگ بعنوان رشته درسی انتخابی درمدرسه ها پذیرفته شود.
سوم– ما ایرانیان و ایرانی تباران که حامل تجربه هایی از یک کشور چندزبانه و چندقومی هستیم، می خواهیم به این مناسبت زبان های پرشماری را که در ایران و منطقه ای که ایران در آن قرار گرفته، گرامی بداریم.
